platenpraten met marco gelissen (an evening with knives)

Unfortunately this page isn't available in English.

 

Daar is ie dan… de releasedatum voor het debuutalbum van An Evening With Knives. 26 januari kun je Serrated omhelzen, ruiken en  luisteren. Lighttown Fidelity doet het vinyl en Argonauta Records de compact disc. Vieren doen ze dit in Area 51. Over platen gesproken… grasduin even mee in de platenkast van zanger/gitarist Marco Gelissen…

 

Wat is je allereerste aanschaf?
“Nirvana met Nevermind. Kapot gedraaid, en, als ik hem zo nu en dan nog eens opzet, terecht.”

 

 

 

Was de platenkast van je ouders goed te doen?
“Jazeker. Vooral de liefde voor muziek vanuit mijn vader hielp zeker mee. Hij vertelde wel eens dat hij vroeger ’s nachts naar de BBC luisterde en zo altijd als eerste toffe muziek kende. Pink Floyd is een van onze gezamenlijke liefdes. Deze is er met de paplepel ingegoten.”

 

 

 

Bij welk nummer houd je het niet droog?
“Vorig jaar is mijn vader gestorven aan de gevolgen van Alzheimer. Als eerbetoon ontstond Fade Out, 9.40 minuut lange track op het aanstaande album van An Evening With Knives. De tekst schreeuwt uit hoe ik de laatste jaren ervaren heb. Ik denk niet dat er ooit nog een nummer komt wat me nog meer zal aangrijpen. Alzheimer is a bitch..”

 

 

 

Wat is de beste Eindhovense plaat ooit?
“Een aantal jaren geleden werd ik gevraagd als crew lid voor een Eindhovense band. Eerlijkheidshalve, ik had me matig ingelezen voor ik de tourbus instapte. Eenmaal aangekomen in de Roxy in Flensburg (DE) begon het bandje te soundchecken en werd ik compleet weggeblazen. Ik kan niet kiezen tussen The Time of No Time Evermore of The Thousandfold Epicentre van The Devil’s Blood. Die tour, en de muzikale input van Selim in onder andere de tourbus, heeft zeker bijgedragen aan de vorming van het projectje wat uiteindelijk is uitgegroeid tot An Evening With Knives. Toen tijdens een TDB tour bij mij thuis werd ingebroken en mijn main gitaar gestolen werd, drukte de heren en dame me zonder twijfel een vervangende gitaar in mijn handen en was de liefde compleet. Die ‘Gibson The Paul uit 1978’ is vanaf dat moment mijn main gitaar en daarmee stiekem een beetje mijn eigen ‘pick of destiny’.”

 

 

 

Door welke plaat ben je zelf muziek gaan maken?
“Pearl Jam – Ten. In de tijd dat de gitaar mijn hart veroverde zat Ten permanent in de CD speler. Fijne was dat gitarist Mike McCready volledig links ‘gepanned’ stond en gitarist Stone Gossard volledig rechts. Je kon dus met een draai aan de knop kiezen welke gitarist je wilde horen en welke niet. Ideaal om partijen uit te zoeken, maar belangrijker nog, in de schoenen te stappen van de gitarist die je zojuist had ‘weggedraaid’. Ik kon werkelijk iedere noot en friemeltje op de plaat naspelen. Gitaarles heb ik nooit echt gehad, maar Ten heeft me behoorlijk op weg geholpen. Daarna langzaam maar eens begonnen met zelf riffjes schrijven.”

 

 

 

Op welke plaat kun je het best hard gaan? Oftewel, beste dansplaat is…
“Tja, denk dat Hed(PE) met Broke misschien niet het meest obvious antwoord is, maar toch.. Dikke vette party groove.”

 

 

 

Doe je aan ‘guilty pleasures’?
“Ja, dat kan ik niet ontkennen. Vooral op de terugweg na een show in de bandbus willen Jeanny van Falco en de hitjes van Bon Jovi nog wel eens uit de speakers knallen. Dan kan ik behoorlijk hardnekkig uit de hoek komen.”

 

 

 

Wat wordt er momenteel veel geluisterd?
“Tenacious D met The Pick of Destiny is weer even helemaal terug.”

 

 

 

Meest romantische nummer is?
“Duh! Bon Jovi, Always haha.”

 

 

 

Beste metal album van de laatste jaren is…
“Kvelertak – Nattesferd. Blackmetal is niet echt my cup of tea, maar op die plaat staan zoveel vette riffs, originele wendingen en vette momenten dat ik er echt niet omheen kan.”

 

 

 

Je wortels liggen in Limburg, wat is de beste plaat uit die contreien?
“Een tijdje voor Rowwen Hèze gewerkt. Dat ‘Limburgse carnavals bandje’ staat stiekem stijf van de prachtige nummers en teksten. Eén album kiezen van een band die 30 jaar bezig is? Dan kies ik In de Wei.”

 

 

 

De allerbeste albumcover ooit is…  
“Joy Division met Unknown Pleasures vind ik heel vet, vooral in z’n eenvoud. Idem voor klassieker the Dark Side of the Moon. Nirvana Nedermind spreekt boekdelen. Je ziet het… hij kan weer eens niet kiezen.”

 

 

 

Tijdens het cruisen staat er natuurlijk muziek op, welke?
“Hangt er vanaf. Als ik haast heb Snot met Get Some. Met risico’s op boetes. Geen wonder dat zanger Lynn Strait is overleden in een auto ongeluk. Als losse tracks moeten Deftones met Be Quiet and Drive en Parabola van Tool vermeld worden.”

 

 

 

 

 

Laatste ontdekking die je de lezer niet wil onthouden…
“Niet per se de laatste, maar als tip van de dag: luister eens naar de soundtrack van The Devil’s Rejects. Een verzamelplaat met enkel top tracks van te gekke bands. Een mooi startpunt voor een muzikale ontdekkingstocht.”

 

 

Editie: DE POPEI januari 2018

Foto: Jan Slieker

Published on 20/12/2017

Unfortunately our mini-pop magazine "DE POPEI" isn't available in English

 

DE POPEI is the monthly mini-pop magazine published by POPEI.

DE POPEI is printed double sided on A3 and folded to flyer size. It is distributed at more than 200 addresses throughout Eindhoven and the surrounding area in a circulation of 2500 pieces.

Go to the Dutch version