platenpraten met björn van der doelen
Unfortunately this page isn't available in English
Deze maand is Björn van der Doelen te gast in De Zithoek. Een bekende naam onder zowel muziek- als voetbalminnend Eindhoven. Nadat de ex-middenvelder carrière maakte bij ondermeer PSV, is hij tegenwoordig vooral actief als muzikant. Met Allez Soldaat brengt hij nummers ten gehore in Brabants dialect waarin hij verhalen vertelt over het leven. Benieuwd naar zijn muziekvoorkeuren? We vragen het hem!
Wat is je favoriete plaat?
“Aller tijden? Moeilijk. Dan kies ik toch vaak voor het oudere werk en in dit geval voor Beggars Banquet van The Rolling Stones. Dat is een plaat waar ik naar terug blijf grijpen. Niet dat ik er elke dag naar luister, maar wel één keer in de zoveel tijd. Wat ik mooi vind is dat het al oud is, maar nog steeds zó overeind blijft. Soms ontdek je nieuwe bands die je helemaal te gek vindt, maar als je er dan na een paar jaar weer naar luistert denk je: ‘Oh nee, dat is eigenlijk toch niet zo goed.’ Ik had ook een plaat van Bob Dylan of Van Morrison kunnen noemen, die zijn even tijdloos. De liedjes zitten niet zo ingenieus in elkaar qua akkoordenschema’s, maar er zit een bepaalde sfeer en vooral ook sound in die me heel erg aanspreekt. Het is meer een onderbuikgevoel.”
Wat is je favoriete Eindhovense plaat?
“In Eindhoven worden er een hele hoop mooie dingen gemaakt. Een band die ik echt heel erg tof vind is Stuurbaard Bakkebaard. Het gaat dan niet om een bepaalde plaat, maar wat zij doen is zo bijzonder en apart dat het ook niet echt te vangen is in één liedje of plaat. De laatste (Boys Do Cry, red.) heb ik nog niet zo goed gehoord. Ik ga hem nog aanschaffen, maar het is vooral de band zelf die ik te gek vind!”
Welke plaat is voor jou emotioneel het meest waardevol?
“Dat is misschien wel leuk om te noemen, The Last Waltz van The Band. Het is de oude begeleidingsband van Bob Dylan. De drummer daarvan, Levon Helm, is inmiddels dood en heb ik vlak voor zijn overlijden live gezien in Austin. Hij speelde daar samen met Ray LaMontagne,waarvan ik ook een plaat had kunnen noemen als zijnde favoriet. Samen met m’n vriendin heb ik hen daar live zien spelen, ook heb ik er een gitaar gekocht. Emotioneel gezien roept alles rondom The Band bij mij mooie herinneringen op. Aan die trip naar Austin, maar ook aan New York waar we naar de ‘25th Anniversary of The Rock and Roll Hall of Fame’ zijn geweest. The Last Waltz dus. Op deze plaat staan verder verschillende gastoptredens en de documentaire is ook erg tof om te zien.”
Welke plaat ligt er nu op je platenspeler?
“Ik luister nu bijna iedere dag naar Birds of Chicago. Dat is een stelletje, een jongen en een griet, uit Chicago uiteraard. Daar ben ik bij terechtgekomen via Bart de Win, oud toetsenist van Gerard van Maasakkers. Gisteren had hij een huiskamerconcert waar zij optraden. Bart stuurde vooraf een mail rond met een linkje naar de muziek en dat vond ik zo vet! Ik ben er naartoe geweest en het was hartstikke mooi. Gewoon in Nuenen!”
Heb je een guilty pleasure? Een plaat waarvoor jij je eigenlijk een beetje schaamt maar die je ondanks dat niet weg doet.
“Oh ja! Hoe heten ze? – zingt een stukje – The Carpenters. Het is zo zoet en zo fout dat de glazuur van je tanden springt. Aan de andere kant luister ik er wel naar als die voorbijkomt op m’n iPod. Soms is dat gewoon lekker, van die hele zoete knuffelrock. Wel is het één van de meest foute bands ooit. Haha.”
Wat is voor jou de meest overschatte plaat?
“Er zijn in Nederland wel bands die echt groot zijn waarvan ik de hype niet helemaal snap. Ik vind het moeilijk een naam te noemen. Dat kan ik wel doen, maar dat is ook zoiets… Ze zeggen wel eens: ’60.000 people can’t be wrong’. Als zoveel mensen naar een band gaan kijken en ik vind het niks, ligt dat misschien gewoon aan mij. Het fenomeen ‘meest overschatte band’ bestaat in dat geval niet. Wel zijn er bands die helemaal hip zijn en goed worden gevonden, terwijl dit eigenlijk niet zo is. Soms is iets een gimmick omdat Giel Beelen dat dan heel stoer vindt ofzo. Het kan daarbij ook heel erg aan de presentatie, kleding en kapsels liggen.”
Wat is voor jou de meest onderschatte plaat?
“Ik vind dat er alleen al in Brabant heel goede muziek gemaakt wordt. Jeroen Kant, Mathijs Leeuwis en Ruud van den Boogaard zijn daar voorbeelden van. Zij maken erg goede liedjes, maar op één of andere manier komt dat moeilijk bovendrijven. Er wordt nagedacht over de teksten en ze komen met een goed verhaal, humor of zelfspot. Vroeger ging het juist om dat verhaal, tegenwoordig lijkt de boodschap niet meer belangrijk. Als ik één plaat moet kiezen als meest onderschatte, is het De Lafaard Kapitein van Jeroen Kant. Die zou wel een kans van slagen moeten krijgen, maar ik vraag me af of dat gaat gebeuren.”
Tot slot een aanbeveling aan het Eindhovense publiek. Welke plaat zou volgens jou iedereen in de kast moeten hebben?
“Nou, dan noem ik gewoon m’n eigen plaat uiteraard! Want dat schiet ook niet echt op… haha. Als De Wolven Janken van Allez Soldaat. Eigenlijk ook D’n Duvel Die Slaapt Nooit en alle volgende platen die er nog gaan komen!”
Editie: DE POPEI oktober 2013
Tekst: Borus van den Brand
Foto: Nienke Bosma
Unfortunately our mini-pop magazine "DE POPEI" isn't available in English
DE POPEI is the monthly mini-pop magazine published by POPEI.
DE POPEI is printed double sided on A3 and folded to flyer size. It is distributed at more than 200 addresses throughout Eindhoven and the surrounding area in a circulation of 2500 pieces.
Go to the Dutch version