platenpraten met joop van brakel (nasmak)

Unfortunately this page isn´t available in English.

 

We wilden het toch graag weten… Zelf maakte NASMAK in 1982 met 4our Clicks al één van de belangrijkste en eigenwijze postpunk platen ooit. Maar hoe eigenwijs is hun platenkast? We vroegen het aan zanger/gitarist Joop van Brakel.

 

Foto: Jules Bressers

Wat is je allereerste aanschaf?
“Ik twijfel tussen I Feel Fine van de Beatles (intro!) of Substitute van The Who (intro!). Eerste album was Greatest Hits van de Byrds (die intro’s!), nog steeds fantastisch. Gevolgd door That’s Underground (CBS sampler) en Soft Machine 1. Mijn muzikale roots liggen zonder twijfel in de Sixties.”

 



Was de platenkast van je ouders goed te doen?
“Totaal niet, die was rampzalig. James Last, Egerländer Blaasmuziek, Geestelijke Koormuziek, Music for The Millions, Alle 13 Goed, dat palet. De enige liefde die ik daaraan heb overgehouden is die voor Jim Reeves, daar kan ik geen weerstand aan bieden. Ik heb ook van niemand zoveel platen als van hem. Is tevens mijn guitly pleasure.”

Het beste album allertijden is…
“….. een onzinnige vraag, maar ik verzin zelf het criterium ‘aantal speelbeurten’ en dan kom ik toch uit op Rock Bottom, het eerste album dat Soft Machine drummer/zanger Robert Wyatt opnam na (en over) zijn fatale val uit een raam. Drummen was geen optie meer, zingen bleef over. Ik ben altijd fan gebleven.”

 



Bij welk nummer houd je het niet droog?
Slipping Trough My Fingers van Abba schiet me het eerst te binnen. Maar er zijn er veel. Ons eigen Willem Wilmink kan er ook wat van. En Het Dorp doet het bij mij ook heel goed, Wim Sonneveld ten spijt.”

 



Wat is de beste Eindhovense plaat ooit?
“Onzinnige vraag, maar als je aandringt: 4our Clicks (van Nasmak, red.), als Nuenen ook telt. Met stip.”

Op welke plaat kun je het best hard gaan? Oftewel, beste dansplaat is…
“Ik krijg een steeds grotere hekel aan het woord ‘beste’. Maar als het moet, kan ik ook dwepen met muziek die ik lekker vind. Michael Jackson doorstaat in die categorie de tijd moeiteloos, maar is in mijn platenkast mager vertegenwoordigd. Waarschijnlijk toch omdat muziek 15% trillende lucht en 85% identificatie is.”

Doe je aan ‘guilty pleasures’?
“Zie hierboven, bij ‘Was de platenkast van je ouders goed te doen?’.”

Wie maakte de gevaarlijkste plaat?
“Vast een Russische of Chinese band buiten mijn blikveld. Het hangt ook van de vijand in kwestie af. Ik kon mijn vader wel op de kast krijgen met een plaatje, maar echt gevaarlijk werd ie niet. Binnen mijn eigen veilige wereld komt Richard Hell & The Voidoids (Blank Generation) wel in de buurt, maar vanaf Mars bezien is ook dat salonpunk. (Ik haat gitaarsolo’s, maar alleen voor Robert Quine maak ik een uitzondering. Die van hem zijn gevaarlijk.)”

 



Wat wordt er momenteel veel geluisterd?
“Geen eensluidend antwoord. Niet bar veel eigenlijk en het vliegt alle kanten op. Allemaal de schuld van Spotify.”

Meest romantische nummer is?
“Hoe bedoelt u? Beste liedje over De Liefde? If You Could Read My Mind (Gordon Lightfoot). Tekstueel meesterwerk, ook nog eens fraai getoonzet.”

 



De allerbeste albumcover ooit is…
“Toe maar, allerbeste, het wordt steeds gekker. Om er vanaf te zijn, ex aequo: Metal Box van P.I.L. (Public Image Limited, red) óf Soft Machine 1 (mét draaischijf !).”

 

 

 

Tijdens het cruisen staat er natuurlijk muziek op, welke?
“Mis! Omdat ik vrijwel altijd muziek aan m’n kop heb uit hoofde van m’n werk, heb ik in de auto en ook thuis heel vaak geen muziek op staan, ook omdat ik het niet kan combineren met andere activiteiten. Muziek trekt altijd m’n aandacht, ongeacht of ik het leuk vind of niet. Vaste vakantie-auto-favoriet is al jaren Let England Shake (PJ Harvey). Push The Sky Away (Nick Cave) en Sonatas van Handel zijn mijn meest recente auto blijvertjes.”

 

 

 

Door welke plaat ben je zelf muziek gaan maken?
“Die eer valt niet één bepaalde plaat te beurt. Als jongetje drumde ik iedere zaterdagmiddag met breinaalden van m’n moeder mee met de Top 40 op de verende leuning van het bankstel thuis. Ik had een uitgesproken voorkeur voor plaatjes die bijzonder klonken. The Birds and the Bees (Jewel Akens, red), Have I the Right? (The Honeycombs, red), The Last Time (The Rolling Stones, red) en honderden andere hitjes. Dat Ria Valk voorbij kwam om ons te laten weten dat ze worstjes op haar borstjes had nam ik voor lief, net als heel veel andere ellende die tussen de pareltjes in te horen was. Later kwam de Underground van de late 60s, eind jaren 70 de post punk. Allemaal periodes die veel inspiratie opleverden. In ‘78 stapte ik in met m’n eerste bandje, dat enige tijd later Nasmak gedoopt werd.”

 

 

 



Laatste ontdekking die je de lezer niet wil onthouden…
“Geheimtips zal je mij niet ontfutselen, ik loop altijd wat achter. Door omstandigheden koop ik ook niks meer (wat ik heel slecht vind van mezelf). De laatste uitzondering die ik daarop binnenkort ga maken is het complete oeuvre van Clean Pete, ontwapenende tweeling uit Nijmegen. En sinds haar verpletterende theatershow Mens ben ik opeens ook into Wende Snijders. Niet zo recente, maar wel belangrijke ontdekking: naast al zijn bekende werk is er van Ennio Morricone heel veel experimenteel en freaky werk verkrijgbaar dat zeer de moeite waard is.”

Unfortunately our mini-pop magazine "DE POPEI" isn't available in English

 

DE POPEI is the monthly mini-pop magazine published by POPEI.

DE POPEI is printed double sided on A3 and folded to flyer size. It is distributed at more than 200 addresses throughout Eindhoven and the surrounding area in a circulation of 2500 pieces.

Go to the Dutch version